Που;

 

Και πάλι τίθεται η ερώτηση του γιατί να μας ενδιαφέρει η επιστήμη, η κοσμολογία, η αστρονομία, η φυσική; Η συνήθης απάντηση είναι ότι πιστεύουμε πως η γνώση αυτή δεν μπορεί να επηρεάσει ή να καλυτερεύσει την καθημερινή ζωή μας, και είναι κατά κάποιο τρόπο σπατάλη πολύτιμου χρόνου χωρίς αντίκρισμα. Η δεύτερη πιο ειδικευμένη απάντηση είναι ότι μάλλον δεν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις πληροφορίες που θα λάβουμε, επομένως δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσουμε.

Όσον αφορά το αν είναι σπάταλη χρόνου, τα ντοκιμαντέρ που υπάρχουν ελεύθερα στο YouTube, τα έγκυρα ντοκιμαντέρ από πραγματικούς επιστήμονες-δάσκαλους (δεν μιλάω για τις μπουρδολογίες που βάζουνε επιτήδιοι σαν δωλόματα για κλικ, που χάβει για διασκέδαση ο κόσμος) τα κατεβάζουν πολλά εκατομμύρια χρήστες επειδή θέλουν την γνώση αυτή. Παραδείγματος χάριν ένα και μόνο ντοκιμαντέρ σχετικά με τις Μοναδικότητες (Singularities), που ευφημιστικά ονομάζουμε Μαύρες Τρύπες, το οποίο παρουσίασε η επιστήμων Janna Levin μαζί με άλλους γνωστούς επιστήμονες, το κατέβασαν πάνω από δύο εκατομμύρια χρήστες σε εφτά μήνες που είναι διαθέσιμο δωρεάν.

Αναρωτιέμαι τι άραγε να «βλέπουν» αυτά τα εκατομμύρια άνθρωποι που να μην το «βλέπουν» εκείνοι που το θεωρούν σπατάλη χρόνου. Για μένα τουλάχιστον, και όλους τους γνωστούς μου και άγνωστους που βρίσκουν ενδιαφέρον και χαρά στην μάθηση, η γνώση των τελευταίων ανακαλύψεων και εξηγήσεων στην επιστήμη, την κοσμολογία, την αστρονομία, την φυσική, επηρεάζει άμεσα την καθημερινή μας ζωή επιτρέποντας μια κατανόηση του ποιοι, που και γιατί «είμαστε» η οποία μας δίνει μια χαρά, μια ευφορία, η οποία με την σειρά της μας οδηγεί σε διαφορετικές αισθήσεις, επιλογές, αποφάσεις, ηθική και πράξεις στην καθημερινή μας ζωή, που βελτιώνουν τις συνθήκες της καθημερινής μας ζωής, ακόμα και την ικανότητα να βγάζουμε περισσότερα χρήματα στο όποιο επάγγελμά μας, χρησιμοποιώντας τις αποφάσεις μας και τις επιλογές μας και τις καθημερινές μας πράξεις σοφότερα, με περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και τις φυσικές μας ικανότητες (αντί να τα περίμενουμε όλα από κάποιον γέρο στον ουρανό και βόηθα Παναγιά μου να ψήσω πίτα στον Άγιο Φανούριο).

Επίσης, θα πρότεινα ότι όσο περισσότερο αφουγκράζεται κανείς που, ποιος και γιατί είναι, τόσο λιγότερο στρες έχει στην ζωή :-)

Είναι και αυτό που είπε ο Δαλάι Λάμα, ότι αν ένα πρόβλημα μπορεί να λυθεί δεν χρειάζεται να ανησυχείς και αν ένα πρόβλημα δεν  μπορεί να λυθεί δεν χρησιμεύει σε τίποτα το να ανησυχείς. Από την άλλη μεριά, όσο περισσότερα γνωρίζεις για την ύπαρξη, τόσο πιο ειδικευμένη ικανότητα έχεις να λύσεις ένα πρόβλημα, ή να αναγνωρίσεις ότι, και γιατί, δεν μπορεί να λυθεί.

Όσον αφορά το αν θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε την γνώση… η μόνη απάντηση είναι ότι φυσικά και μπορούμε, επειδή, οι ίδιοι οι επιστήμονες μας διδάσκουν ότι εκείνοι οι ίδιοι δεν πέφτουν στην παγίδα του να νομίζουν ότι αυτό που γνωρίζουν είναι σωστό, ή πλήρες, ή ότι όλοι το καταλαβαίνουν με τις ίδιες έννοιες/αισθήσεις, ή ότι το έχουν, οι ίδιοι, κατανοήσει στην πραγματική του συνοχή. Το τι καταλαβαίνει ο κάθε νους, είτε του επιστήμονα είτε του καθημερινού ανθρώπου, εξαρτάται από την άποψή του για το πλαίσιο της ίδιας του της ύπαρξης. Φυσικά όλοι καταλαβαίνουν κάτι, κάτι προσωπικό. Ο μόνος λόγος για τον οποίον δεν θα καταλάβαιναν κάτι, είναι αν η γνώση, έστω και η γνώση του συγκεκριμένου αντικειμένου, δεν τους ενδιέφερε. Αν ομως κανείς δεν ενφιαφέρεται για το που, γιατί και ποιος, ή ποια είναι... τότε πάμε σε άλλου παπά βαγγέλιο.

Σε όλες μου τις αναρτήσεις σχετικά με αυτά τα σκεπτικά, αντικείμενα και γνώση, συχνά επαναλαμβάνομαι παρουσιάζοντας διαφορετικές οπτικές γωνίες, ή πληροφορίες, ή μάλλον, επεκτείνομαι στο ίδιο θέμα δια μέσου διαφορετικών αναρτήσεων, και η σημερινή ανάρτηση επιχειρεί να προχωρήσει με αυτόν τον τρόπο σχετικά με το θέμα του τι είναι το Σύμπαν.

Όπως έχω προτείνει από διαφορετικές οπτικές γωνίες στο παρελθόν, πιστεύω ότι ο σημαντικότερος όρος τον οποίον πρέπει να κατανοήσουμε πριν εξετάσουμε οποιαδήποτε όψη ή οποιαδήποτε άποψη της κοσμολογίας και της φυσικής είναι το πλαίσιο, έννοια και ορισμός του όρου «Άπειρο». 

Τι ακριβώς σημαίνει «Άπειρο»; 

Κάτι χωρίς τέλος. Ο αριθμός ένα τρισεκατομμύριο έχει δώδεκα μηδενικά μετά από το ένα. Το άπειρο έχει μηδενικά που δεν σταματάνε ποτέ. Μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο οκτακοσίων σελίδων με εκατοντάδες μηδενικά σε κάθε σελίδα, μπορείς να συνεχίσεις να γράφεις μηδενικά σε ένα ρολό χαρτί μέχρι το φεγγάρι, μέχρι τον πλανήτη Δία, μέχρι το κοντινότερό μας άστρο, μέχρι την άλλη μεριά του Γαλαξία (αυτό θα είναι ένα πολύ μακρύ ρολό χαρτί) και ακόμα δεν θα έχεις καν αρχίσει να γράφεις αρκετά μηδενικά για την παράσταση του απείρου.

Μια φορά κι' έναν καιρό, το 1920, ο Μαθηματικός  Έντουαρντ Κάσνερ ρώτησε τον ανιψιό του, που λεγόταν Μίλτον Σιρότα και ήταν εννέα χρονών, να σκεφτεί ένα όνομα για έναν αριθμό, τον οποίον ο Έντουαρντ είχε γράψει,  που ήταν το νούμερο ένα και εκατό μηδενικά (10.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000). Ο μικρός Μίλτον σκέφτηκε, σκέφτηκε, και απάντησε στον θείο Έντουαρντ να ονομάσει τον αριθμό: «Γκούγκολ» (Googol), που στα Αγγλικά έχει τον ήχο μια μωρουδίστικης λέξης. Ναι, η ιστοσελίδα εύρεσης πληροφοριών στο ίντερνετ, το αγαπητό μας Google, ονομάστηκε 78 χρόνια αργότερα σαν ένα παιγνίδι πάνω στην λέξη Googol, τον μαθηματικό όρο Googol, επειδή σημαίνει πολλές, πολλές, μα πολλές πληροφορίες. Και, ναι, ένα Googol δεν είναι τίποτα μπροστά στο άπειρο. Μάλιστα, είναι μαθηματικά σωστό να πούμε ότι οποιοσδήποτε αριθμός, από το 1 έως το Googol και παραπέρα, αντιπροσωπεύουν ακριβώς 0% του άπειρου.

Το Googol, λοιπόν είναι "1" και 100 μηδενικά.
Το Googolplex είναι "1" και ένα Googol μηδενικά.
Ένα τυπικό βιβλίο μπορει να έχει, ας πούμε, 400 σελίδες, όπου κάθε σελίδα να έχει 50 σειρές σε κάθε σελίδα με 50 μηδενικά σε κάθε σειρά. Χρειάζονται δέκα στην δύναμη του 94 τέτοια βιβλία για να γράψουμε ένα Googolplex. Όπου το Googolplex αναπαρίσταται ως 10 στην δύναμη 10 στην δύναμη 100. Ναι, το Googol και το Googolplex είναι αληθινοί, παραδεκτοί αριθμοί στην επιστήμη.
Και ούτε ο ένας ούτε ο άλλος αριθμός ξεκινάει καν να φτάσει το άπειρο.

Ιδού και μια σκέψη του Γερμανού μαθηματικού Γκέοργκ Κάντορ (1845-1918), τον δέκατο ένατο αιώνα:
Πάρτε αριθμούς, από το 1 έως το άπειρο:
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, κλπ., ως το άπειρο
Τώρα πάρτε μόνο τους ζυγούς αριθμούς μέχρι το άπειρο:
2, 4, 6, 8, 10, 12, 14, κλπ., ως το άπειρο.
Αν και οι δύο σειρές αριθμών εχουν άπειρους αριθμούς η κάθε μία, η δεύτερη σειρά των αριθμών με τους ζυγούς μόνο αριθμούς, θα έχει πάντα τους μισούς αριθμούς από όσους θα έχει η πρώτη σειρά, όλων τον αριθμών, μονών και ζυγών.
Έτσι, ο κύριος Κάντορ απέδειξε ότι μπορούν να υπάρχουν «άπειρα» διαφορετικών μεγεθών, συγκριτικά μεταξύ τους.

Το πρόβλημα με το να προσπαθήσει κανείς να κατανοήσει το τι σημαίνει «Άπειρο» είναι ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος βραχυκυκλώνει, σταματά, κυριολεκτικά και δεν μπορεί να συλλάβει πραγματικά, καν, την έννοια. Ο εγκέφαλος μπορεί να εξηγήσει την έννοια, όπως την εξηγούμε εδώ, κάτι χωρίς τέλος, αλλά δεν έχει ο ανθρώπινος εγκέφαλος την υπολογιστική ικανότητα να αισθανθεί την έννοια αυτή, και να την «δει».

Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίον είναι σημαντική η έννοια του απείρου στην κατανόηση του Σύμπαντος;

Η μεγαλύτερη και σημαντικότερη ερώτηση που κάνει η επιστήμη σχετικά με το Σύμπαν είναι το αν το Σύμπαν είναι Άπειρο, ή αν έχει τέλος. Δηλαδή, αν είναι απεριόριστο, ή περιορισμένο. Γνωρίζουμε ότι η ερώτηση δεν θα απαντηθεί ποτέ, όσο κα να προηχθούν ο πολιτισμός μας και η τεχνολογία μας, απλούστατα επειδή το Σύμπαν επεκτείνεται συνεχώς με ταχύτητα μεγαλύτερη της ταχύτητας του φωτός και δεν είναι δυνατόν να ταξιδέψουμε, ή να χρηνιμοποιήσουμε οποιοδήποτε τρόπο μέτρησης έτσι ώστε να φτάσουμε την επέκταση για να δούμε αν έχει όριο.

Όσο υπάρχουμε δηλαδή, εμείς, ο πολιτισμός μας και η επιστήμη μας, θα πρέπει να βρούμε άλλο τρόπο, θεωρητικό, να αποφασίσουμε ανθρωπομορφικά με την επιστήμη μας, το αν το Σύμπαν είναι άπειρο ή αν έχει όρια. Εν τω μεταξύ, το αν είναι άπειρο ή όχι το Σύμπαν έχει θεμελιώδεις επιπτώσεις στους νόμους της φυσικής, γι’ αυτό και η ερώτηση ισχύει και θα ισχύει.

Ένα παράδειγμα του πως μπορεί να αποδειχθεί κάτι το οποίο δεν μπορεί να αποδειχθεί εμπειρικά ή δια της παρατήρησης: Γνωρίζαμε ότι πρέπει να υπάρχουν μαύρες τρύπες αλλά επίσης γνωρίζαμε ότι δεν μπορούμε ποτέ να τις δούμε, να τις παρατηρήσουμε, ακριβώς επειδή καμία πληροφορία, ούτε φως, δεν δραπετεύει από αυτές. Αποδείξαμε λοιπόν την ύπαρξή τους παρατηροντας και καταγράφοντας την επιρροή τους στο περιβάλλον τους. Με τον ίδιο τρόπο, αν και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε, να παρατηρήσουμε, αν το σύμπαν είναι άπειρο, χωρίς τέλος, πιθανόν να εφεύρουμε έναν παρόμοιο τρόπο να παρατηρήσουμε το φυσικό αποτέλεσμα ενός σύμπαντος που είναι άπειρο.

Σύμπαν, σημαίνει το Παν. Το παν που υπάρχει (ή που μπορει να υπάρχει). Η ερώτηση δηλαδή είναι αν το παν είναι άπειρο ή αν έχει όρια. Αν όμως το Σύμπαν έχει όρια, αν είναι «finite», εφ’ όσον έτσι θα είναι μια τρισδιάστατη σφαίρα, μια μπάλα, που περικλείει το παν, τα πάντα, τότε, που βρίσκεται αυτή η σφαίρα; Μέσα σε τι περικλείεται; Που; Σε αυτή την περίπτωση το πρώτο που πρέπει να αλλάξει είναι ότι αυτό που λέμε «Σύμπαν» πρέπει να αλλάξει προσδιορισμό και να το λέμε «το Σύμπαν μέσα στο οποίο ζούμε», το οποίο με την σειρά του βρίσκεται σε ένα άλλο, μεγαλύτερο Σύμπαν. Και εκείνο το μεγαλύτερο Σύμπαν μέσα στο οποίο βρίσκεται η περιορισμένη σφαίρα του Σύμπαντος στο οποίο ζούμε θα πρέπει να περικλείει και άλλα πάρα πολλά, ίσως άπειρα περιορισμένα Σύμπαντα, όχι μόνο το δικό μας (Multiverse Theory). Αν όμως είναι έτσι, τι είναι αυτό που μας απαγορεύει να θεωρήσουμε ότι και εκείνο το μεγαλύτερο Σύμπαν δεν περικλείεται σε έναν ακόμα μεγαλύτερο χώρο;

Άρα, είτε έτσι, είτε αλλιώς, είτε αλλιώτικα, επιστρέφουμε στο Άπειρο. Όσον αφορά το μέγεθος, τον χώρο.
Ένα Άπειρο επίπεδο, ή Άπειρο κλιμακωτό σε πολλά επίπεδα.

Όμως γνωρίζουμε ότι υπάρχουν δύο μεγέθη χώρου: ο χώρος στο μέγεθος που ζούμε, από μόρια (που αποτελούνται από άτομα) μέχρι πλανήτες, άστρα και γαλαξίες, όπου λειτουργούν οι νόμοι της φυσικής που γνωρίζουμε, βασισμένοι στην θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας (πραγματεύεται χώρο και χρόνο, Άλμπερτ Άινστάιν, 1905) και της Γενικής Σχετικότητας (πραγματεύεται την βαρύτητα, Άλμπερτ Άινστάιν, 1915), και ο χώρος σε μεγέθη από άτομα και κάτω, η Κβαντική Μηχανική. 

Η επιστήμη έχει χωρίσει τον κόσμο του «μεγάλου» μεγέθους και τον κόσμο του «μικρού» μεγέθους σε δύο: Σχετικότητα και Κβαντική Μηχανική. Όμως ήδη γνωρίζουμε ότι οι θεωρίες της Σχετικότητας δεν συμβαδίζουν με τις θεωρίες της Κβαντικής Μηχανικής. Εφ’ όσον γνωρίζουμε ότι το Σύμπαν είναι «Ένα», από τα πολύ μικρά μεγέθη έως τα πολύ μεγάλα μεγέθη, γνωρίζουμε ότι η επιστήμη μας είναι ανεπαρκής και συνεχίζουμε να ψάχνουμε την μία «ενωτική» θεωρία η οποία ακόμα μας διαφεύγει. Ο Στήβεν Χώκινγ είχε ανακοινώσει ότι την ανακάλυψε αλλά δυστυχώς απεδείχθη ότι δεν το είχε καταφέρει ικανοποιητικά. 

Αν τα «μεγάλα» μεγέθη είναι ένα κτήριο, τότε τα «μικρά» μεγέθη είναι τα θεμέλια του κτηρίου. Άρα, τους νόμους που κυβερνούν το Σύμπαν από την τυχαία γέννησή του, δια της τυχαίας εξέλιξής του και της δομής του πρέπει να τους ψάξουμε στην Κβαντική μηχανική, την οποία ακόμα δεν κατανοούμε και δεν την γνωρίζουμε: έχουμε μόλις ξεκινήσει να την παρακολουθούμε και να την αναλύουμε.

Αυτό σημαίνει ότι όλες μας οι θεωρίες και νόμοι, το Μπιγκ Μπανγκ, Μαύρες Τρύπες, Σκουληκότρυπες στον χώρο και χρόνο, όλα όσα πιστεύουμε που βασίζονται στην σχετικότητα, μάλλον είναι λανθασμένα, ή, τουλάχιστον, παραπλανητικά, και η πραγματικότητα κρύβεται στην Κβαντική Μηχανική.

Βέβαια, ξεκινώντας από την υπόθεση του ότι αν το Σύμπαν δεν είναι άπειρο και περικλείεται σε έναν μεγαλύτερο χώρο, και έχοντας ανακαλύψει τον κόσμο των πολύ μικρών σωματιδίων με μεγέθη κάτω του ατόμου, των πρωτονίων, νετρονίων και ηλεκτρονίων, είμαστε αναγκασμένοι να ρωτήσουμε αν τα μεγέθη, και προς τα μεγάλα προς τα επάνω και προς τα μικρά προς τα κάτω, είναι …άπειρα. 

Και πάλι, ο ανθρώπινος οργανικός, βιολογικός εγκέφαλος, σαν τον υπολογιστή που είναι, τα σκέφτεται αυτά, περί άπειρου, και η φύση του είναι να ρωτήσει (να υπολογίσει) «γιατί». Γιατί, ποιος ο λόγος, με ποια λογική να χρειάζονται, να υπάρχουν, άπειρα κλιμακωτά επίπεδα μεγεθών. Γιατί γεννήθηκε το οτιδήποτε, ποιος ο λόγος της ύπαρξης; ήταν μόνος του ο θεός και ήθελε παρέα να παίζει; Ο υπολογιστής προσπαθεί να υπολογίσει. Ο εγκέφαλος θα ψάξει λογική εξήγηση. Ο εγκέφαλος θα απορρίψει το άπειρο για να μην αναγκαστεί να εργαστεί προς μια υπολογιστική κατεύθυνση την οποία δεν είναι φυσιολογικά δυνατόν να την φτάσει, και αν επέτρεπε ο εγκέφαλος στον εαυτό του να συνεχίσει την ανάλυση θα κατέληγε να εργαστεί τόσο δυναμικά που θα ξεκίναγαν αιμορραγίες ανάμεσα στα νευρώνια, όπου οι αιμορραγίες στον εγκέφαλο λέγονται ανεύρυσμα, το γνωστό και φίλτατο στην Ελληνική καθομιλουμένη «Εγκεφαλικό». Σε καμία άλλη κουλτούρα και γλώσσα δεν έχω ακούσει να χρησιμοποιούνται τόσο συνεχώς οι εκφράσεις εγκεφαλικό και σοκ. Στην κυριολεξία, στην καθομιλουμένη νεοελληνική γλώσσα και φολκλόρ: «μην ψάχνετε να κατανοήσετε το σύμπαν γιατί θα πάθετε εγκεφαλικό»!

Μιλάω πολύ σοβαρά. Θυμάστε από μερικές παραγράφους παραπάνω τον κύριο Γκεόργκ Κάντορ, τον Γερμανό μαθηματικό του 19ου αιώνα που εφηύρε την σκέψη ξεχωριστών απείρων διαφορετικών χωρητικοτήτων το κάθε ένα; Πέθανε σε σανατόριο για κατάθλιψη και πνευματικά προβλήματα που είχε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, μετά από μια ζωή σκεφτόμενος το άπειρο.

Άλλωστε, και οι Πυθαγόρειοι, οι ακόλουθοι του Πυθαγόρα, στην Αρχαία Ελλάδα, θεωρούσαν το Άπειρο ως γέννημα του «κακού», το απεχθάνονταν και το αποσιωπούσαν επειδή διέλυε την φιλοσοφία τους η οποία πήγαζε από τις μαθηματικές και γεωμετρικές εξισώσεις. Είναι γλυκόπικρο το γεγονός ότι οι εξισώσεις για να μετρήσει κανείς τις γωνίες τριγώνων που άφησαν τον Πυθαγόρα στην ιστορική θέση που κατέχει, είναι οι εξισώσεις που οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποίησαν για να κατανοήσουν το Άπειρο, το οποίο δεν κατανόησαν και ως εκ τούτου το απέρριψαν.

...και καθώς σκεφτόμαστε το σύμπαν άπειρου χώρου μην ξεχάσουμε να σκεφτούμε και το σύμπαν άπειρου χρόνου.

Αν δεν πάθατε ακόμα εγκεφαλικό, και διαβάζετε ακόμα, ας ρωτήσουμε τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστεύετε ότι η ταχύτητα με την οποία κυλά ο χρόνος στο σύμπαν είναι η ταχύτητα που αισθανόμαστε και κατανοούμε εμείς, με δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες, μέρες, μήνες, χρόνια, τα 80 περίπου χρόνια που υπάρχει ο καθένας μας και η καθεμία μας. Το σύμπαν δεν «αισθάνεται» χρόνο. Όλη η ύπαρξη του σύμπαντος, που εμείς λέμε ότι υπάρχει επί 13.800.000.000 δικά μας χρόνια, όσο χρόνο χρειάζεται ο πλανήτης μας για να πραγματοποιήσει 13.800.000.000 περιστροφές γύρω από τον ήλιο, για το σύμπαν μπορεί να είναι μια στιγμή λιγότερη από δευτερόλεπτο. Ιδίως μια και το σύμπαν δεν μετράει, δεν «αισθάνεται » δευτερόλεπτα. Γιατί μια περιστροφή γύρω από τον ήλιο να παίρνει έναν ανθρώπινο χρόνο αίσθησης, αντί να πηγαίνει σαν τις άκρες των φτερών ενός ανεμιστήρα; ή σαν την παρακάτω εικόνα που αναπαριστά τα ηλεκτρόνια ενός ατόμου τα οποία γυρνάνε τόσο γρήγορα γύρω από τον πυρήνα ώστε δεν μπορούμε να τα παρακολουθήσουμε και φαίνονται σαν φαντάσματα...

Τελικά υπάρχουν τέσσερεις πιθανότητες συνδυασμού της έννοιας του άπειρου στο Σύμπαν:

1. Περιορισμένος χώρος, περιορισμένος χρόνος,
2. Απεριόριστος χώρος, περιορισμένος χρόνος,
3. Περιορισμένος χώρος, απεριόριστος χρόνος,
4. Απεριόριστος χώρος, απεριόριστος χρόνος,

Στις τρεις πιθανότητες που συμπεριλαμβάνουν την λέξη Απεριόριστο (άπειρο) η απάντηση σε κάθε ερώτηση είναι πολύ περίεργη: Παραδείγματα: Πόσοι Γαλαξίες υπάρχουν; Άπειροι. Πόσοι ανεπτυγμένοι πολιτισμοί υπάρχουν; Άπειροι! Πόση απόσταση μεταξύ πολιτισμών; Άπειρη! (...εδώ ταιριάζουν οι σκέψεις του κυρίου Γκεόργκ Κάντορ σχετικά με ενότητες συγκριτικά διαφορετικών περιεχομένων μεγεθών του απείρου)

Και κάτι ακόμα: στις τρεις πιθανότητες που συμπεριλαμβάνουν την λέξη Απεριόριστο (άπειρο), το οποιοδήποτε σύνολο των οποιωνδήποτε γνώσεων έχουμε σε κάθε δεδομένη στιγμή ανάπτυξης ισούται με μηδέν. Επειδή, όπου παίζει το άπειρο η οποιαδήποτε μέτρηση δεν έχει συγκριτικό νόημα. Ούτε καν η ίδια η ύπαρξη.

Και ποτέ δεν πρόκειται να αποδείξουμε εμείς, ή οποιοδήποτε άλλο ανεπτυγμένο είδος ζωής, ποιος από τους τέσσερεις συνδυασμούς ισχύει. Αλλά θα μπορέσουμε μια μέρα να φτάσουμε σε κάποια αρκετά πειστική εκδοχή.

~~~

Ταξιδάκια στον χωροχρόνο.

Τώρα... Ας φτιάξουμε μια μηχανή που να ταξιδεύει στον χρόνο.
Σαν την χρονομηχανή του συγγραφέα H. G. Wells, ή το αυτοκίνητο DeLorean από την ταινία Back to the Future (1985) με τον Μάρτι ΜακΦλάη (Michael J. Fox) και τον Ντοκ Μπράουν (Christopher Lloyd).

Ας βάλουμε την DeLorean μας του ταξιδιού στον χρόνο στο Σύνταγμα, στην Αθήνα, δίπλα στον Άγνωστο Στρατιώτη, που για την πρακτική αυτού του πειράματος θα ονομάσουμε Άγνωστο Αστροναύτη, και ας μπούμε μέσα.

Ας ξεκινήσουμε τα πειράματά μας σεμνά, προγραμματίζοντας την μηχανή μας του χρόνου να μας ταξιδέψει στο παρελθόν, ένα δευτερόλεπτο πριν το τώρα.

Πατάμε το κουμπί. Πράγματι, βρεθήκαμε ένα δευτερόλεπτο στο παρελθόν.

Υπάρχει όμως ένα μικρό τόσο-δούλι προβληματάκι…

Η επιφάνεια της Γης περιστρέφεται από δυτικά προς τα ανατολικά με ταχύτητα 445 μέτρα το δευτερόλεπτο. Δηλαδή από τον Άγνωστο Αστροναύτη από όπου ξεκινήσαμε, ξαφνικά βρεθήκαμε ένα δευτερόλεπτο πίσω όταν η επιφάνεια της Γης ήταν 445 μέτρα δυτικά, και τώρα εμείς βρισκόμαστε στην Βασιλίσσης Σοφίας 23, Κολωνάκι, μπροστά στην Casa do Brasil.

Με το που συνειδητοποιήσαμε ότι λειτούργησε η μηχανή σωστά και πήγαμε ένα δευτερόλεπτο στο παρελθόν, το δευτερόλεπτο πέρασε ήδη, πίσω μας, ο χρόνος κυλά μπροστά, αλλά αντί να βρισκόμαστε στο Σύνταγμα από όπου ταξιδέψαμε στο παρελθόν τωρα είμαστε στην Βασιλίσσης Σοφίας.

Παρεμπιπτόντως, η ταχύτητα του ήχου είναι 343 μέτρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή ένα σημείο στην επιφάνεια της Γης, η ίδια η επιφάνεια της Γης και η ατμόσφαιρα μαζί, που κινείται με ταχύτητα 445 μέτρα το δευτερόλεπτο, κινείται με ταχύτητα υπερηχητική, Μαχ 1,3. Τώρα καθώς διαβάζετε κινείστε με υπερηχιτική ταχύτητα προς την κατεύθυνση της ανατολής.

Τα επόμενα προβληματάκια…

Δεν κινείται μόνο η επιφάνεια της Γης, περιστρεφόμενη…
Η ίδια η Γη κινείται με ταχύτητα 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο γύρω από τον ήλιο,

Το ηλιακό μας σύστημα κινείται με 230 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο  γύρω από το κέντρο του Γαλαξία, και,

Ο Γαλαξίας κινείται με 580 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο στο σύμπαν,

Άρα, αν από το Σύνταγμα ταξιδέψετε ένα δευτερόλεπτο στο παρελθόν, θα βρεθείτε μέχρι και έως 840 χιλιόμετρα μακριά από τον πλανήτη Γη, ανάλογα με την κατεύθυνση της κάθε μίας από τις τέσσερεις διαφορετικές κινήσεις την στιγμή του ταξιδιού, έξω, στο διάστημα, στο σημείο όπου ήταν το Σύνταγμα όταν ξεκινήσατε το ταξίδι σας στο παρελθόν.

(Για αναφορά αποστάσεων, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός έχει τροχιά ύψους μέσου όρου 415 χιλιόμετρα πάνω από την Γη, άρα το ταξιδάκι σας του ενός δευτερολέπτου στο παρελθόν θα σας αφήσει δυό φορές πιο μακριά από τον διαστημικό μας σταθμό)

Αν ταξιδέψετε ένα χρόνο στο παρελθόν, θα βρεθείτε 26,490,240,000 χιλιόμετρα μακριά από την Γη, οκτώ φορές μακρύτερα από την ακτίνα του ηλιακού μας συστήματος.

Αν αποφασίσετε να πάτε να συναντήσετε τον Χριστούλη πριν την σταύρωση, και ταξιδέψετε 1991 χρόνια στο παρελθόν, στο 33 της Κοινής Εποχής, θα βρεθείτε έξι έτη φωτός μακριά, μιάμισι φορά μακρύτερα της απόστασης από την Γη στο κοντινότερό μας άστρο.

Γι’ αυτό, αν σας έρθει ποτέ να φτιάξετε μηχανή του χρόνου, μην ξεχάσετε ότι εκτός από το ταξίδι στον χρόνο η μηχανή πρέπει να επιτελέσει επίσης και ταξίδι στον χώρο, ώστε να ακολουθήσει αντίστροφα στον χρόνο το στίγμα την Γης, και της Πλατείας Συντάγματος, απ' όπου ξεκινήσατε.

Ας το σκεφτούμε αυτό λίγο περισσότερο... Αν κατασκευάσουμε μια μηχανή που ταξιδεύει στον χρόνο, το οποίο οι θεωρείες της Σχετικότητας το επιτρέπουν, αλλά δεν προγραμματίσουμε την μηχανή να ταξιδέψει και στον χώρο, για να ακολουθήσει την θέση μας μεταθέτωντας την στο παρελθόν, τότε θα έχουμε κατασκευάσει μια μηχανή με την οποία να ταξιδέψουμε στο σύμπαν. Για να πάμε από την Γη στον πλανήτη Δία αρκεί να ταξιδέψουμε στο παρελθόν, και μάλιστα κάπου 12 λεπτά στο παρελθόν, και θα ειμαστε άμεσα στον Δία, ή οπουδήποτε στο Σύμπαν, και έτη φωτός μακριά, και το ταξίδι θα πάρει την στιγμή και μόνο που χρειάζεται η μηχανή για να ταξιδέψει στον χρόνο.

Την εικόνα την έφτιαξα στο Φώτοσοπ.

• Η κουκκίδα είναι η Αθήνα,
• Η κίτρινη κατεύθυνση είναι η περιστροφή της επιφάνειας της Γης,
• Η κόκκινη κατεύθυνση είναι η περιστροφή της Γης γύρω από τον Ήλιο,
• Η μπλε κατεύθυνση είναι η περιστροφή του Ήλιου γύρω από τον Γαλαξία,
• Η πράσινη κατεύθυνση είναι το ταξίδι του Γαλαξία στο Σύμπαν.
• Κάθε δευτερόλεπτο ταξιδεύετε στο Σύμπαν προς τέσσερεις διαφορετικές κατευθύνσεις ταυτόχρονα, με συσσωρευόμενες ταχύτητες, με τελική κατεύθυνση ανάλογα με το που βρίσκεται το στίγμα σας στην σφαίρα της Γης και το που βρίσκεται η Γη στην ελλειπτική τροχιά της γύρω από τον Ήλιο, και που βρίσκεται ο Ήλιος στην τροχιά του γύρω από το κέντρο του Γαλαξία την στιγμή που ταξιδέψατε στον χρόνο.
  Τώρα που καθόσαστε σε μια καρέκλα και τα διαβάζετε αυτά νομίζετε πως είστε ακίνητοι;
  Το διαστημόπλοιό μας, το διαστημόπλοιο Γη, δεν σταματά ποτέ.
  
  

Πρόσθεση, δυό βδομάδες αφού έγραψα την παραπάνω ενότητα, ότι μια μηχανή του χρόνου πρέπει να ταξιδέψει όχι μόνο στον χρόνο αλλά και στον χώρο, ωστε αφού ταξιδέψετε στον χρόνο να βρεθείτε στο ίδιο σημείο του χώρου από όπου ξεκινήσατε, και πριν δημοσιευτεί η ανάρτηση αυτή, τώρα (στο τώρα μου αυτή τη στιγμή που γράφω, όχι στο δικό σας τώρα που με διαβάζετε) παρακολουθώ ένα επιστημονικό πρόγραμμα σε βίντεο, δυόμισι η ωρα το πρωί, ένα πρόγραμμα σχετικά με τον χωροχρόνο, και είπαν ακριβώς αυτό που έγραψα παραπάνω! Η αντίδρασή μου δεν ήταν να πω, γαμώτο, το σκέφτηκαν πριν από εμένα, αλλά χάρηκα και άρχισα να μιλάω στην οθόνη μου και να λέω Ναι! Ναι! ευχαριστώ! (μου έχει συμβεί αυτό κάμποσες φορές για διάφορες σκέψεις που είχα ανά τα χρόνια και δεν ήξερα αν είναι σωστές μέχρι που τις άκουσα να τις λένε άλλοι). Σταμάτησα το βίντεο και ήρθα να σας το πω. Και τώρα θα συνεχίσω το βίντεο. :-) Η υπόλοιπη ανάρτηση παρακάτω είναι ήδη γραμμένη από πριν.

~~~

Όταν βλέπουμε το άρμα του θεού Απόλλωνα, τον ήλιο, να ανατέλλει και να σηκώνεται από την ανατολή, και να προχωράει στον ουρανό τρέχοντας πάνω από τα σύνεφα, και να δύει στην δύση πάνω από την επίπεδη Γη, είναι δύσκολο να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν γυρνάει ο ήλιος γύρω από την Γη και ότι είμαστε επιβάτες του σφαιρικού Διαστημοπλοίου Γη... και ότι κινούμαστε με 840 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο προς τέσσερεις διαφορετικές κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Και ότι το διαστημόπλοιό μας είναι τόσο, μα τόσο εύθραυστο.

~~~

Γαλαξίες

• Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας,  στο κέντρο, φαίνεται ανάμεσα στα άστρα του δικού μας Γαλαξία,
• Aπέχει δυόμισι εκατομμύρια έτη φωτός από εμάς,
• Eιναι δυό φορές μεγαλύτερος από τον δικό μας Γαλαξία,
• Δηλαδή εκείνοι βλέπουν τον δικό μας Γαλαξία 50% μικρότερο από όπως βλέπουμε εμείς τον δικο τους.
• Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας κινείται κατά πάνω μας με 320 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο,
• Ο Γαλαξίας της Ανδρομέδας και ο δικός μας Γαλαξίας θα συγκρουστούν σε περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια,
• Δύο περίπου δισεκατομμύρια χρόνια μετά την πρώτη επαφή θα γίνουν οι δύο Γαλαξίες ένας.

Παρακάτω, οκτώ εικόνες του πως θα φαίνεται από την επιφάνεια της Γης η συνέχεια αυτή,
κατά τα επόμενα 7 δισεκατομμύρια χρόνια:

Στο πρώτο καρέ, το κόκκινο βέλος δείχνει τον Γαλαξία της Ανδρομέδας στον ουρανό σήμερα,
με μέρος του δικού μας Γαλαξία όπως τον βλέπουμε σήμερα:

• Παραδόξως, σχεδόν κανένα από τα περίπου 100-400 δισεκατομμύρια άστρα (και οι πλανήτες τους) του Γαλαξία μας και τα περίπου ένα τρισεκατομμύριο άστρα (και οι πλανήτες τους) της Ανδρομέδας, δεν πρόκειται να συγκρουστούν μεταξύ τους (κατά πάσα πιθανότητα).
• Θα περάσουν στον κενό χώρο του διαστήματος ανάμεσά τους.
• Μην ξεχνάμε ότι αν αναπαραστήσουμε τον Ήλιο μας και το κοντινότερό μας άστρο το Άλφα Κένταυρος σαν δύο τελείες σε ένα κομμάτι χαρτί, στην συγκριτική αυτή κλίμακα μεγέθους των άστρων, το καθένα, που είναι μια τελεία από στυλό σε χαρτί, η απόσταση μεταξύ των δύο τελειών (των δύο άστρων) είναι (σε αυτή την κλίμακα) 13,6 χιλιόμετρα (η πραγματική απόσταση μεταξύ τους είναι 4,2 έτη φωτός, 39.735.360.000.000 χιλιόμετρα). Πάρτε μια κόλλα χαρτί και βάλτε μια τελεία με ένα στυλό Μπικ στη μέση και αφήστε το χαρτί στο Σύνταγμα, αναπαριστώντας τον Ήλιο μας. Το άλλο χαρτί με την τελεία που αναπαριστά το κοντινότερό μας άστρο πρέπει να το εναποθέσετε κάπου μετά την πλατεία Γλυφάδας προς την Βούλα. Υπάρχει περισσότερο από αρκετός άδειος χώρος ανάμεσά τους για να περάσουν τα άστρα του γαλαξία της Ανδρομέδας. Βέβαια η βαρύτητα του καθενός θα παίξει παιγνίδια και τροχιές και αποστάσεις θα αλλάξουν, αλλά (κατά πάσα πιθανότητα) δεν θα συγκρουστεί κανένα με το άλλο.
• Αλλά, οι δύο υπερ-μαζικές Μαύρες Τρύπες στο κέντρο του κάθε Γαλαξία, που κινούν τα άστρα γύρω τους θα καταβροχθίσουν η μία την άλλη δημιουργώντας μια υπερ-υπερ-μαζική Μαύρη Τρύπα σαν κέντρο του καινούργιου υπερ-Γαλαξία.
  - Η διάμετρος της Μαύρης Τρύπας στην μέση του γαλαξία μας είναι 23.600.000 χιλιόμετρα.
  - Η διάμετρος της Μαύρης Τρύπας στην μέση της Ανδρομέδας είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από την Μαύρη Τρύπα στο κέντρο του δικού μας γαλαξία.
  - Η μεγαλύτερη Μαύρη Τρύπα στο σύμπαν που είναι γνωστή στην επιστήμη μας, πολύ, πολύ μακρυά από εμάς, έχει διάμετρο 235.289.739.355 χιλιόμετρα. Για σύγκριση, η τροχιά του Πλούτωνα εχει διάμετρο 5.910.000.000 χιλιόμετρα, δηλαδή η μεγαλύτερη μαύρη τρύπα για την οποία γνωρίζουμε είναι 40 φορές μεγαλύτερη από όσο είναι το ηλιακό μας σύστημα μέχρι την τροχιά του Πλούτωνα.

Τι συμβαινει όταν δυό Μαύρες Τρύπες συναντούνται...
Αλληλοκαταβροχθίζονται.
Ψηφιακές αναπαραστάσεις:

Merging Black Holes

Event Horizon and Accretion disk of a Black Hole

• Φυσικά, όλο αυτό το γεγονός έχει μηδενικό μέγεθος και σημασία σε ένα Άπειρο Σύμπαν.
• Οποιεσδήποτε μετρήσεις σε ένα Άπειρο Σύμπαν ισχύουν μόνο τοπικά, σχετισμένες με το άμεσο περιβάλλον μιας περιοχής του Σύμπαντος, ας πούμε τον Γαλαξία μας, ή την τοπική ομάδα Γαλαξιών, και όχι στο Άπειρο Σύμπαν σαν Ένα Όλο.

Πραγματική ραδιοφωτογραφία, 11 Απριλίου 2017,
της υπερμαζικής Μαύρης Τρύπας στο κέντρο του γαλαξία Messier 87, απόσταση από εμάς: 53,49 έτη φωτός.
Ή, με σωστότερη έκφραση:
Αυτή είναι ραδιοφωτογραφία της επίδρασης/αποτελέσματος της ύπαρξης της Μαύρης Τρύπας στο περιβάλλον της,
δημιουργωντας το δίσκο επικάθησης (Accretion) γύρω της,
καθώς ότι υπάρχει γύρω της πέφτει προς αυτήν.

Φωτογραφία από το τηλεσκόπιο Χαμπλ του γαλαξία Messier 87.

Εν τω μεταξύ, αν το Σύμπαν μας είναι περιορισμένου χώρου, και όχι άπειρου χώρου, και το Σύμπαν μας είναι μια φούσκα ανάμεσα σε τρισεκατομμύρια, ή άπειρες, άλλες φούσκες Συμπάντων περικλειόμενες σε ένα μεγαλύτερο υπερ-Σύμπαν (Multiverse), τότε οι φούσκες αυτές, ένα Σύμπαν η κάθε μια, πιθανότατο να είναι μια Μαύρη Τρύπα (η κάθε μια), οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι ζούμε στο εσωτερικό μιας Μαύρης Τρύπας το οποίο εσωτερικό της Μαύρης Τρύπας το εκλαμβάνουμε σαν το Σύμπαν μας μέσα στο οποίο ζούμε (και το παρατηρούμε σκεπτόμενοι, άρα «υπάρχουμε», στην δική μας αντίληψη, και μόνο στην δική μας αντίληψη).

Μαύρη Τρύπα ονομάζουμε μια Μοναδικότητα (Singularity) όπου το πηγάδι της Βαρύτητας απέκτησε Άπειρη τιμή κατά την κατάρρευση μάζας και τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει από εκεί, ούτε καν το Φως (φωτόνια). Ένα πολύ πραγματικό φαινόμενο, ήδη παρατηρημένο, το οποίο τώρα αρχίζουμε να υποθέτουμε ότι έχει τα θεμέλιά του, δημιουργίας και λειτουργίας, στον Κβαντικό κόσμο και όχι σε εκείνον της Σχετικότητας. Το εσωτερικό μιας Μαύρης Τρύπας είναι, όσον αφορά το δικό μας Σύμπαν, άδειο.

Η Μαύρη Τρύπα δεν είναι τρύπα και δεν είναι μαύρη. Αποκαλούμε το φαινόμενο αυτό Μαύρη Τρύπα, έτσι, χαϊδευτικά. Είναι ένα σημείο όπου η βαρύτητα έφτασε τιμή άπειρη. Η βαρύτητα δεν είναι δύναμη, όπως είχε προτεινει ο Νεύτων, αλλά κοιλότητα, καμπυλότητα του χώρου που την προκαλεί μια οποιαδήποτε μάζα γύρω της, όπως πρότεινε ο Άινστάιν και το αποδεικνύει η επιστήμη συνεχώς από τότε. Όταν μια μάζα, παραδείγματος χάριν ένα πολύ μεγάλο και βαρύ αστρο στο οποίο έχει ξενικήσει εσωτερική κατάρρευση (implosion) επειδή εξαντλήθηκε το καύσιμο υδρογόνο του, θα φτάσει τιμή άπειρη και εξαφανίζεται αλλά παραμένει η καμπυλώτητα του χώρου, δηλαδή η άπειρη βαρύτητα.

Όλες οι πληροφορίες και υποθέσεις της ανάρτησης αυτής δεν είναι θέσφατα ούτε οργασμικές φαντασιώσεις: είναι ακριβώς το τι δέχεται σήμερα η έγκυρη επιστήμη, φυσική και κοσμολογία, από το MIT, CalTech, NASA, κλπ. Άνθρωποι όπως οι Kip Thorne, Stephen Hawking, Richard Feynman, Janna Levin, και τόσοι άλλοι πραγματικοί επιστήμονες του σήμερα.

Κατά τους δέκατο έβδομο και δέκατο όγδοο αιώνες οι μεγάλοι σκεπτόμενοι επιστήμονες της εποχής εκείνης πίστευαν ότι το Σύμπαν μας μεταξύ των άστρων είναι γεμάτο με μια ύλη, σαν ατμόσφαιρα, που ονόμαζαν Αιθέρα. Δεν ανακαλύφτηκαν καν Γαλαξίες μέχρι τα μέσα του Εικοστού Αιώνα. Ίσως, τρεις-τέσσερεις αιώνες στο μέλλον, μετά από το σήμερα, αν επιζήσουμε σαν είδος, η διαφορά γνώσης από σήμερα μέχρι τότε να είναι όπως η διαφορά μεταξύ της κοσμολογικής γνώσης του δέκατου έβδομου αιώνα συγκρινόμενη με την σημερινή.

~~~

Η κληρονομιά των Πυθαγόρα και Αρίσταρχου από την Σάμο, Ερατοσθένη στην Κυρήνη και Αλεξάνδρεια, της Υπατίας στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, των Αράβων μαθηματικών και αστρονόμων, του Πέρση ποιητή και αστρονόμου Ομάρ Καγιάμ, του Ιταλού Τζιορντάνο Μπρούνο, των Κέπλερ, Γαληλέο Γαληλέι, Κοπέρνικου, Νεύτωνα, Άισντάιν, Χώκινγκ… και τόσων άλλων. Τόσων άλλων που είναι ελάχιστοι σε σύγκριση με τους αριθμούς των ανθρώπων που δεν τα σκέφτονται αυτά και δεν τους ενδιαφέρουν, ή τα αποδίδουν σε θεούς και δαίμονες. Αλλωστε, τα ακατανόητα από εμάς, και το άπειρο, είναι ευκολότερο, βολικότερο και ποιο καθησυχαστικό να τα προσωποποιούμε με μια ανθρωπομορφική αναπαράσταση Θεού. 

~~~

Θα μπορούσε όμως να βρει το θάρρος να πει κανείς, και η επιστήμη είναι σίγουρη γι' αυτό, ότι ο μόνος λόγος και προορισμός της αυτοσυνειδητοποιημένης σκεπτόμενης ζωής είναι η συλλογή γνώσης και η κατανόηση της γνώσης. Ότι ο (εντελώς τυχαίος) φυσικός προορισμός του ίδιου του Σύμπαντος είναι η αυτογνωσία του Σύμπαντος. Αυτόνομες ενότητες δισεκατομμυρίων, δισεκατομμυρίων ατόμων (εμείς ο καθένας μας, φερ' ειπείν) που συλλογίζονται το τι είναι άτομο και από που προήλθε.

Η κατανόηση των εννοιών και σημασιών που επιτρέπει η ανακάλυψη και σπουδή της γνωσης σε ένα σύμπαν τυχαίο όπου εμείς είμαστε η αυτοσυνειδητοποίησή του, γεννά τόση δύναμη και ομορφιά μέσα μας που δεν περιμέναμε ότι την έχουμε. Τόση ανάταση, όταν κατανοήσουμε την θέση μας, όπου μόνο εμείς έχουμε την ευθύνη των σκέψεων και των πράξεών μας, στο να επεκτείνουμε τις γνώσεις μας και την αντίληψή μας.

Και δεν θα ήταν τότε καθόλου εκτός λογικής να πει κανείς ότι η συνεχής εκμάθηση, θεωρητικά, είναι απεριόριστη. Άπειρη. Αρα, μη εφικτή.

Το να προσπαθούμε όμως, δεν βλάπτει. 

...ας το επαναλάβω αυτό:
Το να προσπαθούμε όμως, δεν βλάπτει.

~~~

Ερμηνείες

 

Οι περασμένες τρεις αναρτήσεις, Πασχαλινά (20/2), Ταυτότητα (20/3) και Χρονολογία (26/3) ασχολήθηκαν με την ουσία και τις πτυχές του τι σημαίνει, κατά τα τελευταία τέσσερεις χιλιάδες χρόνια να κατάγεται κανείς από την ανατολική Μεσόγειο, Ιστορικά, Πολιτιστικά και Θρησκευτικά. Η σημερινή ανάρτηση ειδικεύεται στην αποκωδικοποίηση της Μυθολογίας και των Ιστορικών και των Θρησκευτικών αποδόσεων της πραγματικότητας, εστιάζοντας στο σημαντικότερο γεγονός, την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης και τους άμεσα επηρεασμένους πληθυσμούς. 

Η Μυθολογία, οι Θρησκευτικές παραδόσεις, η έρευνα για πραγματικά γεγονότα στην προϊστορία, και οι αφηγήσεις από διαφορετικής πολιτιστικής ταυτότητας συγγραφείς που έζησαν και ταυτόχρονα με τα γεγονότα στην δεύτερη Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδα αλλά και στην πρώτη Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδα όταν ήδη έγραφαν για γεγονότα που συνέβησαν χίλια χρόνια πρωτύτερα, και τέλος τις αποδόσεις ημερομηνιών από Αιγυπτιακές στήλες και πλάκες, όπως και από ανάλυση του άνθρακα (radiocarbon dating) που γίνεται τώρα, όλα αυτά μας έρχονται από γεγονότα που συνέβησαν. Όμως, δεν γνωρίζουμε την φύση και λεπτομέρεια των πραγματικών γεγονότων, ούτε τις ακριβείς ημερομηνίες.

Ψάχνοντας να στοιχειοθετήσουμε μια αφήγηση περισσότερο αντικειμενική από αυτές που έχουμε πρέπει να είμαστε επιστημονικά προσεκτικοί ώστε να μην αλλάζουμε ημερομηνίες για να τις ταιριάξουμε στην δική μας αφήγηση. Μην ξεχνάμε ότι ψάχνουμε για όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη ερμηνεία και όχι απλά για άλλη μια αφήγηση.

Μεσοποταμία και Εγγύς Ανατολή, δέκατος τρίτος αιώνας Προ Κοινής Εποχής

Μετά λοιπόν από τις προηγούμενες τρεις αναρτήσεις στο μπλογκ αυτό ας κοιτάξουμε με ακριβέστερη λεπτομέρεια και συνέχεια το τι γνωρίζουμε, από θρησκεία, παράδοση, αρχαιολογία και επιστήμη για τα σημαντικά γεγονότα της δεύτερης Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδας.

- Ισραηλίτες στην Αίγυπτο:

Είναι, πιστεύω, πολύ σημαντικό να διαχωρίσουμε στον χρόνο τον λαό αποκαλούμενο «Ισραηλίτες» από τον λαό αποκαλούμενο «Εβραίοι». 

Οι Ισραηλίτες ήταν σημιτικός λαός, γενικότερα Άραβες, από την δυτική Ασία και ειδικότερα την γη Καναάν που μετατοπίσθηκαν στο ανατολικό μέρος του Δέλτα του ποταμού Νείλου γύρω στο 2000 Προ Κοινής Εποχής και κατά το 1800 ΠΚΕ είχαν καθιερώσει την πόλη Αβάρις ως πρωτεύουσά τους. Δεν λεγόντουσαν εξ’ αρχής Ισραηλίτες, όπου Ισραήλ σημαίνει «ο Λαός του (ενός) Θεού» (μάλιστα, το προφέρουμε λάθος: η σωστή προφορά είναι Ισραέλ, όπου Ελ σημαίνει θεός). Οι πρόγονοι των Ισραηλιτών πίστευαν ότι κατάγονταν από τον πατριάρχη Αβραάμ ο οποίος ζούσε στην Μεσοποταμία και από εκεί μετακινήθηκαν δυτικά στην γη Καναάν, και μετά, μέρος από αυτούς μετακινήθηκε στο Δέλτα του Νείλου, στην Αίγυπτο. 

Ενώ, αργότερα, οι «Εβραίοι», οι ταυτισμένοι με την θρησκεία του Ιουδαϊσμού, από την Ιουδαία, έφτασαν στην τελική ταυτότητά τους μετά την Αιχμαλωσία στην Βαβυλώνα, μετά το 500 περίπου ΠΚΕ. Η πολιτιστική και θρησκευτική εξέλιξή τους από Ισραηλίτες σε Εβραίους αναπτύχθηκε από περίπου το 2000 ΠΚΕ ως το 500 ΠΚΕ με κύρια γεωγραφική τοποθεσία την Αίγυπτο μέχρι περίπου το 1300 ΠΚΕ και μετά, γύρω στο 1000 ΠΚΕ στην Ιερουσαλήμ, Ιουδαία και Γαληλεία, με τους βασιλείς Δαυίδ και Σολομώντα. Τα δύο βιβλία της Ιουδαϊκής θρησκείας, Τορά και Ταλμούντ, συμπληρώθηκαν στην τελική τους μορφή και γράφτηκαν μετά την απελευθέρωση από την αιχμαλωσία 100 ετών στην Βαβυλώνα γύρω στο 500 ΠΚΕ.

Βόρεια της Ιουδαίας και της Γαληλαίας ζούσαν οι Φιλισταίοι στην Φιλιστήνη. Ο Γολιάθ ήταν Φιλισταίος και τον σκότωσε με την σφεντόνα του ο μικρός Δαυίδ, ο πρώτος μεγάλος βασιλειάς των Ισραηλιτών και πατέρας του Σολομώντα. Παλαιστίνη δεν υπήρχε μέχρι που την ονόμασαν έτσι οι Ευρωπαίοι από τους Βιβλικούς Φιλσταίους. Εκείνοι δε τους οποίους ονομάζουμε Παλαιστίνιους σήμερα είναι εφεύρεση της θνήσκουσας Βρετανικής αυτοκρατορίας (διαίρει και βασίλευε, όπως εφηύραν και το Πακιστάν) μεταξύ 1917 και 1947.

- Λαός Ύκσος:

Εκείνον τον «ξένο» προς τους Αιγύπτιους λαό που εγκαταστάθηκε στην  πόλη Αβάρις στο ανατολικό μέρος του Δέλτα του ποταμού Νείλου και γύρω περιοχές οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «Ύκσος» που σημαίνει «βασιλείς-βοσκοί, και, από ξένη καταγωγή». 

Αριστερά: Ο Πατριάρχης Ιακώβ ευλογεί τον γιό του Ιωσήφ καθώς φεύγει για την Αίγυπτο,
δίνοντάς του το περίφημο από την Παλαιά Διαθήκη ένδυμα ποικίλων χρωμάτων.
Δεξιά: Αιγυπτιακή αναπαράσταση από τον τύμβο του φαραώ περίπου 1900 ΠΚΕ ενός Ύκσος
με ομάδα δυτικο-Ασιατών ( από το Λεβάν, Γη Καναάν).

Ο λαός Ύκσος παραστάθηκε από τους Αιγυπτίους να φορά πολύχρωμο ρουχισμό.

Οι Ύκσος έφτασαν να κυβερνούν την ίδια την Αίγυπτο, ξεκινώντας γύρω στο 1650 ΠΚΕ ή νωρίτερα επί περίπου 108 χρόνια κατά τον Αιγυπτιακό πάπυρο Turin King List, ή 149 χρόνια κατά τον Kim Ryholt, ή 180 χρόνια κατά τον Thomas Schneider. Η κυβέρνηση της Αιγύπτου από βασιλείς Ύκσος συμπίπτει με την συνεχιζόμενη κατ’ αυτήν την περίοδο βασιλεία Αιγυπτίων Φαραώ νοτιότερα, στις Θήβες, στην άνω Αίγυπτο.

Από τις Θήβες, ο Αιγύπτιος Φαραώ Τατμόσε (Βασίλευσε γύρω στα 5 χρόνια, περίπου 1555-1550 ΠΚΕ) ξεκίνησε έναν πόλεμο «απελευθέρωσης» εναντίων των Ύκσος, ο οποίος πόλεμος συνεχίστηκε από τον διάδοχό του τον Φαραώ Αχμοσε (Βασίλευσε γύρω στα 25 χρόνια την μέση προς το τέλος του 16 αιώνα ΠΚΕ, περίπου 1550-1525 ΠΚΕ) ο οποίος τελικά νίκησε και εξεδίωξε τους κυβερνώντες Ύκσος από την Αίγυπτο γύρω στο 1540 ΠΚΕ αφού είχαν μείνει στην περιοχή κάπου 400 χρόνια από το 2000 ή 1900 ΠΚΕ.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι ο λαός τον οποίον οι Αιγύπτιοι και η Ιστορία ονομάζει Ύκσος, προερχόταν από την γη Καναάν και ότι είναι ο ίδιος λαός που επίσης αποκαλούμε Ισραηλίτες.

- Εκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης:

Οι γνώμες επιστημόνων στην διεθνή κοινότητα διχάζονται, από περίπου πριν το 1600 ΠΚΕ μέχρι το 1500 ΠΚΕ ως προς το πότε εξεράγη το ηφαίστειο της Σαντορίνης.

Ένα μέρος των επιστημονικών μελετών με radiocarbon dating για το έτος της έκρηξης:

• Hammer et al, 1987: 1675-1525 ΠΚΕ
• Manning et al., 2020: 1576-1545 ΠΚΕ
• Şahoğlu et al., 2022: 1565-1501 ΠΚΕ
• Ehrlich et al., 2021: 1624-1528 ΠΚΕ
• Pearson et al., 2023: 1602-1502 ΠΚΕ
• Μερικές από τις μελέτες βασισμένες σε δακτύλιους δέντρων: 1561-1524 ΠΚΕ

Οι παραπάνω μελέτες προτείνουν ότι η περίοδος γύρω στο 1560-1540 ΠΚΕ είναι μια καλή πιθανή χρονική εστίαση βάση των παραπάνω για την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Πράγματι, η Στήλη του φαραώ Αχμόσε, στο Αιγυπτιακό Μουσείο, περιγράφει μια μεγάλη καταστροφή, κατακλυσμικά γεγονότα που έπληξαν την Αίγυπτο γύρω στο 1550 ΠΚΕ. Ο Αχμοσε ήταν ο Φαραώ που συνέχισε τον πόλεμο του πατέρα του, Τατμόσε, εναντίων των Ύκσος και τους έδιωξε από την Αίγυπτο γύρω στο 1540 ΠΚΕ.

- Οι δέκα Πληγές του Φαραώ:

Αναφέρεται στην ΕβραΙκή παράδοση και την Χριστιανική Παλαιά Διαθήκη ότι οι δέκα πληγές ήταν οι εξής σε χρονολογική σειρά, όπου οι περιγραφές των πληγών προτείνουν μια χρονική περίοδο όχι ημερών αλλά εβδομάδων ή μηνών, και ίσως και πάνω από χρόνο:

1. Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα, με αποτέλεσμα να πεθάνουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου νερού.
2. Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, μπαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων.
3. Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες και άλλα μικρά πλάσματα παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα.
4. Σμήνος από αλογόμυγες εισέβαλε σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες».
5. Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων, ώστε «κάθε είδους ζωντανά της Αιγύπτου άρχισαν να ψοφούν».
6. Άνθρωποι και ζώα γέμισαν εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές.
7. Έπεσε πολύ βαρύ χαλάζι ανάμεικτο με φωτιά από τον ουρανό, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε, τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση.
8. Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού με αποτέλεσμα να καταστραφούν τελειωτικά οι σοδειές.
9. Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια, σκοτάδι που «μπορούσε κανείς να το ψηλαφίσει» σαν να επρόκειτο για πολύ πυκνή ομίχλη.
10. Σκοτώθηκαν όλοι οι πρωτότοκοι γιοι των Αιγυπτίων < περιλαμβανομένου και του γιου του Φαραώ καθώς και τα πρωτότοκα των ζώων τους.

Η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ήταν αποτέλεσμα τεκτονικών μετακινήσεων της Αφρικανικής πλάκας και της Ευρωασιατικής. Η διαχωριστική γραμμή βρίσκεται κάτω από την Σαντορίνη. Το Δέλτα του Νείλου είναι περιοχή με πολλές ρωγμές σχετιζόμενες με την Αφρικανική πλάκα και την ηφαιστειακή περιοχή της Σαντορίνης. Είναι γνωστό ότι τεράστειες εκρήξεις όπως στην Σαντορίνη και λαβύρινθος σχετιζόμενων τεκτονικών ρωγμών μπορούν να προκαλέσουν αυτό που λέγεται καταιγίδα σεισμών, δηλαδή πολλοί σεισμοί σχετιζομενοι με ένα γεωλογικό γεγονός.

Εξακριβωμένα φυσικά φαινόμενα συνδεδεμένα με ηφαιστειακή δραστηριότητα ή/και γεωλογικά, σεισμικά φαινόμενα που αντιστοιχούν στην παραπάνω περιγραφή των πληγών:

1. Το 1984 στην λίμνη Μανού και το 1986 στην λίμνη Νύος στο Καμερούν, τα νερά έγιναν κόκκινα όταν υπόγειες θήκες αερίου αναμείχθηκαν με υλικά από τον βυθό της λίμνης. Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα.
2. Υδρόβια ζωντανά, όπως ψάρια, θα πεθάνουν. Μόνο βάτραχοι επιζούν και αυτοί θα εγκαταλείψουν το περιβάλλον τους όταν αυτό μολυνθεί. Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου.
3. Ένα τέτοιο γεγονός θα προκαλέσει αύξηση εντόμων. Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες και άλλα μικρά πλάσματα παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα.
4. Σμήνος από αλογόμυγες εισέβαλε σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες».
5. Αυτό το γεγονός επίσης θα φέρει ασθένειες και μολύνσεις. Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων.
6. Το 1986 στην λίμνη Νύος στο Καμερούν άνθρωποι γέμησαν αποστήματα και μολύνσεις σαν αποτέλεσμα της διαφυγής αερίου που έκανε τα νερά κόκκινα και το γεγονός  εξελίχθηκε όπως στα παραπανω σημεία.  Άνθρωποι και ζώα γέμισαν εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές.
   
    
7. Ο Αιγυπτιακός πάπυρος Ιπουουερ χρονολογημένος στην περίοδο των Ύκσος αναφέρει ότι η Αίγυπτος πλήχθηκε από ένα παράξενο χαλάζι ανάμεικτο με φωτιά. H Meteorolog;ia to anagnvr;izei ayt;o vw Accretionary lapilli, Ηφαιστειακό χαλάζι, ενα μείγμα ηφαιστειακής στάχτης και υγρασίας στα επάνω στρώματα της ατμόσφαιρας που μετά πέφτει προς την γη σε μεγάλες αποστάσεις από την ηφαιστειακή έκρηξη. Έπεσε πολύ βαρύ χαλάζι ανάμεικτο με φωτιά από τον ουρανό, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε, τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση.
   
8. Ακρίδες μπορεί να ταξιδέυουν και σε σμήνη 40 έως και 80 εκατομμύρια ακρίδες ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Οι ακρίδες κατεβαίνουν στο έδαφος όταν αισθανθούν κρύο. Τα παραπάνω φαινόμενα, και το Ηφαιστειακό Χαλάζι, ήταν αρκετά για να προσγειωθούν τα σμήνη ακρίδων που είναι κοινά και συνήθη στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου. Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού με αποτέλεσμα να καταστραφούν τελειωτικά οι σοδειές.
9. Η τελευταία φάση από την έκρηξη της Σαντορίνης: Σκοτάδι. Επίκαιρό πριν την έκρηξη η Αφρικανική πλάκα σερνόταν προς τα κάτω από την Ευρωπαϊκή. Όταν η έκρηξη συναιβει, εξαπέστειλε ένα πυκνό ηφαιστειακό σύνεφο 40 χιλιόμετρα ψηλό και 200 χιλιόμετρα πλατύ. Όταν έφτασε στο Δέλτα του Νείλου, το σύνεφο σκέπασε όλη την βόρεια Αίγυπτο. Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια σαν πολύ πυκνή ομίχλη. Στην πόλη Αβάρις ανακαλύφθηκε πρόσφατα τέφρα από την Σαντορίνη.
10. Τα γεωλογικά γεγονότα που ξεκίνησαν πιθανόν και έξι μήνες πρωτύτερα, απελευθέρωσαν τελικά το αέριο που κρυβόταν κάτω απο΄την επιφάνεια. Το CO2 ήταν θανατηφόρο μολις βγήκε στην επιφάνεια αλλά σύντομα μείχθηκε με την ατμόσφαιρα και δεν ήταν πια επικύνδυνο λίγα μέτρα πάνω από την επιφάνεια. Η Αιγυπτιακή παράδωση ήταν ότι οι πρωτότολοι γιοί μιας οικογένειας, τιμητικά, κοιμόντουσαν σε κρεβάτι στο ισόγειο, ενώ η υπόλοιπη οικογένει στον δεύτερο όροφο ή και στην ταράτσα. Σκοτώθηκαν όλοι οι πρωτότοκοι γιοι των Αιγυπτίων περιλαμβανομένου και του γιου του Φαραώ.

Δεν μπορεί να υπάρχει αμφιβολία ότι οι Βιβλικές Πληγές του Φαραώ περιγράφουν τα προεόρτια και τα αποτελέσματα και μετέπειτα συμβάντα στην Αίγυπτο από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

- Έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο:

Η Εβραϊκή παράδοση και θρησκεία, από περίπου το 500 ΠΚΕ, όπως και αργότερα η Χριστιανική Παλαιά Διαθήκη, αναφέρει και περιγράφει την Έξοδο ως εξής: 

Ο Ιωσήφ, δωδέκατος γιός του Ιακώβ και της Ραχήλ, πουλήθηκε σαν σκλάβος στην Αίγυπτο, όπου εξηγώντας σωστά τα όνειρα του Φαραώ ανέβηκε σε περίοπτη θέση δίπλα στον Φαραώ. Κάλεσε την οικογένειά του να τον ακολουθήσει και περίπου 80 άντρες πήγαν από την Καναάν στην Αίγυπτο. Το σύνολο μαζί με γυναίκες, παιδιά και υπηρέτες πρέπει να ήταν μερικές εκατοντάδες. Έζησαν στη  Αίγυπτο ειρηνικά επί 400 χρόνια αλλά κατέληξαν να είναι σκλάβοι. Ο Μωυσής, γιός Ισραηλιτών τον οποίον είχε βρει μωρό να πλέει σε ένα καλάθι στον Νείλο μια Αιγύπτια πριγκίπισσα και τον υιοθέτησε, μεγάλωσε σαν αδελφός ενός συνομήλικου μελλοντικού Φαραώ. Νέος έφυγε από την Αίγυπτο προς τα ανατολικά και έζησε σαν βοσκός. Μετά από εντολή του ενός Θεού του Αβραάμ επέστρεψε στην Αίγυπτο και απαίτησε από τον Φαραώ να ελευθερώσει τους Ισραηλίτες από σκλάβους για να επιστρέψουν στην Γη Καναάν. Ο Φαραώ αρνήθηκε και ο Θεός του Ισραήλ τον τιμώρησε με δέκα πληγές μέχρι που ενέδωσε να αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν. 

Οι ισραηλίτες, τότε, αριθμούσαν δυόμισι εκατομμύρια. Ο Μωυσής τους οδήγησε από το Δέλτα του Νείλου στο Σινά χωρίζοντας την θάλασσα ώστε να περάσουν, και όταν ο στρατός του Φαραώ τους ακολούθησε, η θάλασσα έκλεισε πάλι και έπνιξε τον στρατό. Ο Μωυσής έλαβε τον Νόμο (τις δέκα εντολές) από τον Θεό του Ισραήλ στο όρος Σινά και μετά από περιπλάνηση (νομαδική ζωή;) σαράντα ετών, οι Ισραηλίτες έφτασαν στην γη Καναάν και έμειναν εκεί αφού πρώτα πολιόρκησαν και κατέλαβαν την πόλη της Ιεριχώ.

Διάβαση της θάλασσας:

Στην κορφή της Ερυθράς θάλασσας η ακτή της Αιγύπτου απέχει αλλόύ 15 χιλιόμετρα και αλλού 30 χιλιόμετρα από την ακτή του Σινά. Δηλαδή, ο Μωυσής θα έπρεπε να χωρίσει θάλασσα μήκους όσο από το Φάληρο της Αθήνας στο νησί της Αίγινας (που είναι 20 χιλιόμετρα). Αν όμως οι Ισραηλίτες βρισκόντουσαν (ή, είχαν πάει) μόνο 10 χιλιόμετρα βόρεια, δεν υπήρχε θάλασσα. Η Αίγυπτος και το Σινά ήταν ένα, εκεί που τώρα υπάρχει το κανάλι του Σουέζ. Είναι εμφανέστατο ότι κάτι με την εξιστόρηση του Μωυσή να χωρίζει την θάλασσα δεν είναι ακριβές όπως μεταφέρθηκε σε εμάς.

Γεωγραφία: Ο πληθυσμός των Ισραηλιτών βρισκόταν στο Δέλτα του ποταμού Νείλου (το πράσινο τρίγωνο). Δεν υπήρχε θάλασσα στα ανατολικά, στον δρόμο για το Σινά (το ανάποδο τρίγωνο) και την γη Καναάν (επάνω δεξιά). Αυτό που υπήρχε ήταν ρηχές λιμνοθάλασσες καλαμιών. Πληθυσμός μετακινούμενος από το Δέλτα του Νείλου στο Σινά δεν είχε μπροστά του καμία θάλασσα να διασχύσει. 

Οι Εβραϊκές γραφές αναφέρουν ότι η διάβαση έγινε στην περιοχή Yum Suf που σημαίνει η θάλασσα των Καλαμιών. Από Αιγυπτιακή στήλη που αναφέρει ένα συμβάν που μοιάζει με την Βιβλική διάβαση της θάλασσας γνωρίζουμε ότι η Yum Suf είναι λιμνάζοντα ύδατα με το ονομα Balah, κυρίως γλυκά αλλά δεχόμενα εκεινο τον καιρό και θαλασσινο νερό από την Μεσόγειο. Σήμερα λέγεται λίμνη Timsah και βρίσκεται δίπλα στο σημερινό κανάλι του Σουέζ, δυτικά του καναλιού, ακριβώς πάνω στην ευθεία που θα είχε ακολουθήσει κανείς για να πάει από την Αβάρις και το Δέλτα του Νείλου στο Σινά.

Είναι εντελώς πιθανό και αποδεκτό ότι η επιφάνεια του νερού της λιμνοθάλασσας των καλαμιών θα σηκωνόταν και θα έπεφτε σε περίοδο ωρών ή ημερών, ιδίως με σεισμική δραστηριότητα, και πιθανά τσουνάμι. Δηλαδή, το να έπεσε η στάθμη του νερού και να πέρασαν οι Ισραηλίτες, και μετά η στάθμη να ανέβηκε πάλι, είναι εντελώς πιθανό.

- Μυκηναϊκή Ελλάδα:

Η Μυκηναϊκή Ελλάδα (1750-1050 ΠΚΕ), με κέντρα τις Μυκήνες την Πύλο και το Άργος είναι ο σύνδεσμος μεταξύ του Μινωικού Πολιτισμού (3100-1100 ΠΚΕ) και του Ελληνικού Πολιτισμού (1100-323 ΠΚΕ).

Οι σκοτεινοί αιώνες της πολιτιστικής και οικονομικής κατάρρευσης της ανατολικής Μεσογείου (1200-800 ΠΚΕ) τελείωσαν με τα Ομηρικά έπη, Ιλιάδα και Οδύσσεια, γραμμένα γύρω στο 800 ΠΚΕ που περιέγραφαν τον Τρωικό Πόλεμο ο οποίος έγινε πιθανώς μεταξύ του 1300 και του 1150 ΠΚΕ.

Στην Ιλιάδα οι Αχαιοί αναφέρονται 598 φορές, οι Αργίοι (από το Άργος) 182 φορές, οι Δαναοί 138 φορές και οι όροι Πανέλληνες και Έλληνες από μια φορά.

Η Μυκηναϊκή Ελλάδα έδρασε σαν μια μακροχρόνια πορία που ένωσε, ύφανε μεταξύ τους σε πολιτιστική εξέλιξη τους Μινωικούς (αρχικά από το Λεβάν και Ανατόλια), τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες, Αιολείς (που ήταν Ινδοευρωπαϊκές φυλές από νότιοανατολικά του Καύκασου) και τους Δαναούς υπό τον κοινό μεταξύ τους μύθο καταγωγής από το μυθικό πρόσωπο Έλληνας ονομάζοντας τους διαφορετικούς αυτούς λαούς και φυλές συλλογικά Έλληνες.

- Δαναοί:

Όταν μεγάλωνα στην Ελλάδα την δεκαετία των ’60 και αρχές ’70, σε καλό σχολείο, θυμάμαι ότι είχα διδχθεί πως οι «Δαναοί» του Τρωικού Πολέμου ήταν άλλη μια ονομασία για τους Έλληνες. Αργότερα έμαθα ότι κατά την Ελληνική παράδοση και μυθολογία «οι Δαναοί ήταν Ελληνική φυλή, απόγονοι του Δαναού. Ο Δαναός ήταν γιος του βασιλιά της Αιγύπτου Βήλου, απογόνου της Ιούς, και της Αγχινόης, κόρης του Νείλου, και δίδυμος αδελφός του Αιγύπτου. Ο Ευριπίδης αναφέρει ότι ο Βήλος πριν πεθάνει όρισε τον Δαναό ως βασιλιά της Λιβύης. Ο Δαναός ναυπήγησε πλοίο με 50 κουπιά, και με αυτό έφυγε από την βόρειο Αφρική μαζί με τις 50 κόρες του».

Άρα, κατά την ίδια την Ελληνική μυθολογία, οι Δαναοί ήρθαν στην Ελλάδα από την βόρειο Αφρική, σχετισμένοι με την Αίγυπτο και πιθανώς με κυβερνητικά στρώματα της Αιγύπτου. Όλες οι αναφορές δείχνουν την άφιξη των Δαναών στις Μυκήνες και το Άργος πριν τον Τρωικό Πόλεμο.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα

Εκθέματα από αρχαιολογικές ανασκαφές στις Μυκήνες:
κάτω: εφτά Μινωικά κεφάλια ταύρου με διπλό πέλεκι.
Στη μέση: τρία σκαλιστά κοσμήματα.

Κάτω αριστερά, το χρυσό σκαλιστό αντικείμενο από την επάνω φωτογραφία.

Δεξιά: Τρισδιάστατη προοπτική αναπαράσταση του εσωτερικού του τέμπλου του θεού του Ισραήλ,

Η κιβωτός όπου φυλάσσονταν οι δύο πλάκες με τις δέκα εντολές από το όρος Σινά και η σκάλα που οδηγούσε στο θυσιαστήριο.

Είναι δηλαδή πιθανόν στο Αρχαιολογικό Μουσείο να βρίσκεται αναπαράσταση της θρησκευτικής παράδοσης των Δαναών.
Άλλωστε η Βίβλος γράφει ότι  στο όρος Σινά ο Μωυσής έγραψε τους νόμους. Τις δέκα εντολές.
Και οι Ισραηλίτες τις έβαλαν σε μια χρυσή κοιβωτό την οποία κατασκεύασαν μέλη της φυλής που λεγόταν Δαν.
Δαναοί;
Επίσης, ο Σλίμαν ανακάλυψε στς Μυκήνες Αιγυπτιακά χρυσά αντικείμενα.

Το 1972 ανακαλύφθηκε στην Σαντορίνη μια απεικόνηση ταξιδιού από μια πόλη στην Αίγυπτο προς το Μινωικό Αιγαίο,
που αποδεικνύει επαφή μεταξύ του Μινωικού Πολιτισμού και της πόλης Αβάρις στην Αίγυπτο.
Ο καθηγητής Δούμας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου το ονομάζει ως τον αρχαιότερο χάρτη που έχει ανακαλυφθεί.

Το 1992 ανακαλύφθηκαν ζωγραφιές σε ανασκαφές στην πόλη Αβάρις στην Αίγυπτο που αποδεικνύουν ότι
άνθρωποι από το Μινωικό Αιγαίο έκαναν εμπόριο με τους Ύκσος και Μινωικοί ζούσαν και στην Αβάρις.

- Τρωικός Πόλεμος: Η εποχή του τέλους της Προϊστορίας και της αρχής της Ιστορίας:

Οι Τρώες, αν και Έλληνες, είχαν οικονομική και πολιτική επιρροή από την αυτοκρατορία των Χετταίων που βρισκόταν στην σημερινή Τουρκία. Τους επιτέθηκαν οι Αχαιοί και Δαναοί. Ο Τρωικός Πόλεμος έγινε, κατά τον Ερατοσθένη το 1194 με 1184 ΠΚΕ. Ημερομηνίες που συμπίπτουν με τα αρχαιολογικά ευρήματα στην Τροία και την καταστροφική πυρκαγιά της Τροίας VII.

Οι Θεοί Απόλλων, Αφροδίτη, Άρης, Άρτεμις ήταν με το μέρος των Τρωών.
Οι Θεοί Αθηνά, Ήφαιστος, Ήρα, Ποσειδών και Ερμής ήταν με το μέρος των Αχαιών.
Ο Δίας το έπαιζε ουδέτερος μέχρι που έμαθε ότι η Τροία πρόκειται να πέσει και τότε απαγόρευσε στους θεούς να βοηθούν πλέον την Τροία.
Η Δήμητρα και ο Άδης δεν υποστήριξαν κανέναν.

Ο Τρωικός Πόλεμος πιθανόν να είναι μια συλλογή ποικίλων συμπλοκών στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο. Χρονολογικά βρίσκεται στην απαρχή της Κατάρρευσης της Ανατολικής Μεσογείου και την απαρχή των Σκοτεινών Χρόνων.

- Λαοί της Θάλασσας:

Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε ποιοι ήταν οι Λαοί της Θάλασσας και από που ήρθαν και γιατί. Γνωρίζουμε μόνο ότι οι επιδρομές τους που κράτησαν ίσως επί 100 ή 200 χρόνια μετά από περίπου το 1200 ΠΚΕ κατέστρεψαν πολλές σημαντικές πόλεις στην Ανατολική Μεσόγειο και επιτέθηκαν και στην Αίγυπτο από όπου έχουμε τις λιγοστές πληροφορίες που υπάρχουν για αυτούς.

- ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ:

Πως μπορούν τα παραπάνω να αποδοθούν σε αντικειμενική ιστορική συνέχεια,
χωρίς να αλλαξουμε ημερομηνίες και ουσία γεγονότων;

Σημ.: Ενώ τα παραπάνω είναι εξακριβωμένα και διεθνώς αποδεκτά, τα παρακάτω ειναι δική μου πρόταση, στην οποία έχω καταβάλει κάθε προσπάθεια να ακολουθήσω τα παραπάνω χωρίς να αλλάξω υφή, ουσία, ημερομηνίες ή έννοια, βάζοντάς τα όλα αυτά σε μια αντικειμενική και λογική συνοχή.

• Προς το τέλος της τρίτης χιλιετηρίδας Προ Κοινής Εποχής δύο πολιτισμοί είχαν ήδη εδραιωθεί στην ανατολική Μεσόγειο: Ο Αιγυπτιακός, στην βορειοανατολική Αφρική, και ο Μινωικός στο νησί της Κρήτης, ο οποίος ήταν ο πρώτος Ευρωπαϊκός Πολιτισμός.
• Στην αρχή της δεύτερης χιλιετηρίδας Προ Κοινής Εποχής, σημιτικοί πληθυσμοί από το Λεβάν (σημερινές γεωγραφικές περιοχές Συρίας, Ισραήλ, Παλαιστίνης, Αραβίας) μετατοπίσθηκαν στο Δέλτα του ποταμού Νείλου, μεταξύ του 2000 και 1900 ΠΚΕ όπου είχαν εδραιωθεί γύρω από και μέσα στην πόλη Αβάρις από όπου, γύρω στο 1650 ΠΚΕ, περίπου 300 χρόνια μετά την άφιξή τους, άρχισαν να κυβερνούν την κάτω Αίγυπτο σε ανταγωνισμό με τους Φαραώ στις Θήβες στην άνω Αίγυπτο.
• Η σήμερα ήδη-απαρχαιωμένη έκφραση του 19ου αιώνα «Σημίτες» ουδέποτε σχετιζόταν με ράτσα ή φυλή, αλλά ήταν γλωσσικός προσδιορισμός που συμπεριελάμβανε Αραβικούς πληθυσμούς. Τον εικοστό αιώνα η έκφραση «αντισημιτισμός» εξελίχθηκε να σημαίνει το μίσος κατά Εβραϊκών πληθυσμών. Όσον αφορά την δεύτερη Προ Κοινής Εποχής χιλιετηρίδα, η έκφραση Σημιτικοί πληθυσμοί, στην Αίγυπτο, αναφέρεται στους πληθυσμούς που εξελίχθηκαν αργότερα με την έκφραση «Ισραηλίτες» τους οποίους οι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν «Ύκσος».
• Από το 1550 ΠΚΕ οι Φαραώ των Θηβών εξαπέλυσαν επιθέσεις και πόλεμο εναντίων των Ύκσος που κυβερνούσαν από την πόλη Αβάρις στο Δέλτα του Νείλου και τελικά ο Φαραώ Αχμόσε νίκησε τους Ύκσος το 1540 ΠΚΕ και τους εξεδίωξε προς το Σινά και την γη Καναάν.
• Την ίδια εποχή γύρω στα μέσα του δέκατου έκτου αιώνα ΠΚΕ, η Αίγυπτος υπέφερε επί περίοδο χρόνου από τα γεωλογικά και φυσικά φαινόμενα σχετιζόμενα με το πριν και το μετά από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, όπως και με την ίδια την έκρηξη, όταν έγινε. Τα φαινόμενα σχετιζόμενα με την έκρηξη πιθανότατα συνέπεσαν με την σύγκρουση μεταξύ Φαραώ και Ύκσος. Ο πόλεμος μεταξύ Φαραώ και Ύκσος και τα φαινόμενα από την έκρηξη της Σαντορίνης θα συνδιάστηκαν στην αντίληψη των Αιγυπτίων της εποχής, και πιθανώς τα φαινόμενα (μετέπειτα με απόδοση ως πληγές) να προκάλεσαν τον πόλεμο κατά των Ύκσος ή να θεωρήθηκαν οι Ύκσος η αιτία για τα καταστρεπτικά φαινόμενα.
• Οι Ύκσος γύρω στο 1540 ΠΚΕ αριθμουσαν κοντά στα τρία εκατομμύρια. Όταν ο Αιγύπτιος Φαραώ Αχμόσε τους νίκησε και τους έδιωξε να επιστρεψουν στην γη Καναάν υποθέτουμε ότι έφυγαν οι κυβερνούντες, οι υθήνοντες, οι πλούσιοι και πολλοί άλλοι, αλλά όχι όλοι οι Ύκσος. Όσοι έμειναν στην Αίγυπτο θα έχασαν την ζωή που ήξεραν και θα κατέβηκαν στο χαμηλότερο κοινωνικο επίπεδο, τελικά ως υπηρέτες και σκλάβοι.
• Γύρω στα 200 χρόνια αργότερα, γύρω στο 1300 ΠΚΕ πιθανώς οι απομένοντες Ύκσος, Ισραηλίτες πλέον, να μετακινήθηκαν προς την γη Καναάν, πιθανώς βοηθούμενοι από έναν Ισραηλίτη γνωστό ως Μωυσής.
• Είναι πολύ πιθανό η ιστορική πραγματικότητα του μύθου της Εξόδου να προτείνει μια περίοδο 300 ετών, περίπου 1600-1300 ΠΚΕ, ξεκινόντας με την έκρηξη της Σαντορίνης, τον πόλεμο κατά των Ύκσος/Ισραξλιτών από τους φαραώ Τατμόσε και Αχμόσε, το εκδιωγμό των Ύκσος προς την γη Καναάν, την κατά συνέχεια υποδούλωση στην Αίγυπτο των απομεινάντων Ισραηλιτών οι οποίοι τελικά έφυγα νπρος την γη Καναάν γύρω στο 1300 ΠΚΕ. Ο μύθος της Εξόδου και ο Μωυσής πρωτοαναφέρθηκαν από τους προφήτες του Ισραέλ  Άμος και τον Χοσέα τον όγδοο αιώνα ΠΚΕ, και μετά από τον Μίκα τον έβδομο αιώνα ΠΚΕ, περισσότερο από 600 χρόνια μετά το 1300 ΠΚΕ και τουλάχιστον 300 χρόνια μετά τους βασιλείς Δαυίδ και Σολομώντα.
• Οσον αφορά το αν υπήρξε ο Μωυσής σαν ιστορικό πρόσωπο, σύμφωνα με τον αρχαιολόγο και ιστορικό William G. Dever «Ένα πρόσωπο που ταιριάζει με εκείνο του Μωυσή πιθανόν να έζησε κάπου στη νότια Υπεριορδανία στα μέσα του τέλους του 13ου αιώνα ΠΚΕ».
• Ένα μικρό μέρος των Ύκσος/Ισραηλιτών που επέστρεψε στην γη Καναάν γύρω στο 1540-1500 ΠΚΕ από την Αίγυπτο, πιθανώς απόγονοι του πατριάρχη Δαν μετακινήθηκε βορειότερα στον σημερινό Λίβανο και από εκεί στην Μεσόγειο, πιθανώς σαν μέρος των Λαών της Θάλασσας, και κατέληξαν ως Δαναοί στο Άργος και τις Μυκήνες, περιοχές που γνώριζαν από την εποχή του εμπορίου πριν την καταστροφή.

Είναι δηλαδή πολύ πιθανόν, για να συζεύξουμε τα γεγονότα όπως είναι ακαδημαϊκά δεκτά, η Βιβλική Έξοδος να αναφέρεται σε δύο πραγματικά γεγονότα με απόσταση δύο αιώνων, τον εκδιωγμό των Ύκσος/Ισραηλιτών μετά την έκρηξη της Σαντορίνης γύρω στο 1550-1500 ΠΚΕ, και την μετακίνηση των απομείναντων Ισραηλιτών γύρω στο 1300 ΠΚΕ. Μέρος των οποίων κατέληξαν ως Δαναοί στα γεγονότα που η μυθολογία ενώνει με τα Ομηρικά Έπη ως τα δέκα χρόνια του Τρωικού Πολέμου και τα δέκα χρόνια της περιπλάνησης του Οδυσσέα στην θάλασσα, που θυμίζει και τις επιδρομές και την ζωή των Λαών της Θάλασσας.
Λίγο γνωστό γεγονός: Υπήρχαν τρία Ομηρικά Έπη, η Ιλιάδα, η Οδύσσεια (επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη) και η επιστροφή των άλλων αρχηγών στις πόλεις τους. Το τρίτο Έπος δεν έχει διασωθεί.

~~~

Οι λεγόμενοι «Αρχαίοι Έλληνες» εξελίχθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο από πληθυσμούς με αλληλεπίδραση και συγκατοίκηση από το 3100 ως το 800 ΠΚΕ. Πληθυσμοί που συμπεριελάμβαναν, σε περίοδο περίπου 1300 χρόνων ως το 800 ΠΚΕ, πληθυσμούς και φυλές από την Ανατόλια, το Λεβάν, την βόρειο Αφρική από όπου οι ‘Υκσος/Ισραηλίτες/Δαναοί, και τις τέσσερεις ινδοευρωπαϊκές φυλές από νοτιοανατολικά του Καύκασου, τους Δωριείς, Αχαιούς, Ίωνες και Αιολείς, όπου όλοι οι πληθυσμοί αυτοί ανέπτυξαν κοινή αφήγηση ως προς θρησκεία και μυθολογική κοινή καταγωγή στον Ελλαδικό χώρο.

Ο Ελληνικός Πολιτισμός (1200-323 ΠΚΕ) γεφυρώνει την Προϊστορία με την δυτική Ιστορία και τον μετέπειτα Ευρωπαϊκό Πολιτισμό: τον Δυτικό Πολιτισμό.

Κρίμα μόνο που οι Ιταλοί τους έβαλαν όλους να μας λένε Greeks. Αυτό δεν τους το συγχωρνάω με τίποτα. Και ας ήταν οι Δωριείς-Γραικοί αληθινοί ενώ ο Έλλην ήταν (και είναι) παραμύθι. Το παραμύθι που έχτισαν όλοι εκείνοι οι λαοί και οι φυλές το βρίσκω πιο όμορφο, πιο ποιητικό από τους πραγματικούς Γραικούς που συνάντησαν οι Ιταλοί (Ετρούσκοι) πεντακόσια χρόνια πριν γίνουν Ρωμαίοι.

~~~

ΥΓ. Συνήθως, στην Ιστορία, οι Πολιτισμοί αναπτύσσονται, ακμάζουν σε μια «χρυσή εποχή» και μετά «πέφτουν» και εξαφανίζονται. Οι Πολιτισμοί των Σουμερίων, των Ασιρίων, των Ναβαταίων, των Αζτέκων, Μάυα και Ίνκα, και τόσοι άλλοι, άνθισαν και μετά κατέρρευσαν (ιδιαίτερα τους Πολιτισμούς της Κεντρικής και Νότιου Αμερικής τους εξαφάνησαν με γενοκτονία τα καθήκια οι φιλάργυροι τυχοδιώκτες οι Κονκισταδόροι από την Ισπανία... Ο Πιζάρο φερ' είπείν ούτε ανάγνωση-γραφή δεν ήξερε, το κάθαρμα που έκαιγε τους Ίνκα ζωντανούς) … 
Όμως ο Ελληνικός Πολιτισμός (1200-323 ΠΚΕ) δεν έπεσε και δεν εξαφανίστηκε αλλά μετάλλαξε και εξελίχθηκε. Από Ελληνικός  Πολιτισμός μετάλλαξε σε Ελληνιστική Εποχή (323-32 ΠΚΕ), μετά στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (32 ΠΚΕ έως 335 ΚΕ), Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (335 έως 468 ΚΕ) και Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (335 έως 1453 ΚΕ).

Οι πληθυσμοί του Ελλαδικού χώρου αυτοαποκαλέστηκαν «Ρωμαίοι» («Ρωμιοί») μετά τα μέσα του τρίτου αιώνα ΠΚΕ και συνέχισαν πάντα να μιλάνε τα εξελισσόμενα Αρχαία Ελληνικά τα οποία έγιναν και η επίσημη γλώσσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στα μέσα του έκτου αιώνα ΚΕ υπό τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό (527-565 ΚΕ).
Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ονομάστηκε «Βυζαντινή», τον δέκατο ένατο αιώνα χρησιμοποιώντας το όνομα το οποίο είχε δώσει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 1557 ο Γερμανός ιστορικός Ιερώνυμος Γουλφ λόγω του ότι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας «Imperator Caesar Flavius Valerius Constantinus Augustus» (Κωνσταντίνος ο Μέγας) μετέφερε την πρωτεύουσά του από την Ρώμη στην πόλη που έχτισε και ονόμασε Νέα Ρώμη, εκεί που πριν 800 περίπου χρόνια ο Βύζας από τα Μέγαρα είχε χτίσει αποικία ονομασμένη «Βυζάντιο».
Η Νέα Ρώη παρέμεινε γνωστή ως η πόλη του Κωνσταντίνου: Κωνσταντινούπολη. Μετά την άλωση από τους Οθωμανούς το 1453 η πόλη του Κωνσταντίνου παρέμεινε γνωστή με την ελληνική φωνητική ονομασία «Εις την Πόλη», «Istanbul».

ΥΓ2. Με ένα καλό φίλο Τούρκο, με τον οποίον γνωριστήκαμε στο Πανεπιστήμιο στο Λονδίνο το 1976, πάντα λέω ότι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας ήταν γείτονες γιατί οι δικοί του ζούσαν στην Istanbul και οι δικοί μου στην Κωνσταντινούπολη.

~~~

Η ομορφιά και το μεγαλείο των πολιτισμών είναι τα μεταξύ τους παράληλα (ιδίως τα κοινά, όπως παραδείγματος χάριν οι Δαναοί), που δεν είναι καθημερινά γνωστά, η αλληλεπίδραση, η συνοχή στην μεταξύ τους εξέλιξη και η συγγένεια, εγγύς και μακρά, και όχι οι διαφορές και τα μίση και οι εθνικιστικές αφηγήσεις ανωτερότητας των μεν ή των δε (η οποία φαντασίωση ανωτερότητας είναι ο προσδιορισμός του όρου φασισμός και ο προσδιορισμός της άγνοιας. Ναι, και στην Ιταλία και στην Ελλάδα υπάρχουν και καθηγητές ακόμα που επιλέγουν να ζουν στην άγνοια της αφήγησης εθνικιστικής ανωτερότητας).

Η Ιστορική και Αρχαιολογική και Επιστημονική πραγματικότητα δεν χρειάζεται να καταρρίπτει τον μύθο και την πίστη. Η Μυθολογία είναι η γεύση της Ιστορίας. Η γεύση που έχει μείνει στους ανθρώπους που έζησαν την Ιστορία.

Ξεκινώντας από την Μεσοποταμία, μέσω γης Καναάν και Αιγύπτου οι μετέπειτα ονομασμένοι Ισραηλίτες έδωσαν στους Πολιτισμούς τις τρεις λεγομενες Αβρααμικές Θρησκείες, ξεκινώντας με τον Ιουδαϊσμό στην Ιουδαία, που μετέπειτα εξελήχθηκε στον Χριστιανισμό με κύριο καταλύτη τον Παύλο από την Ταρσό, και το Ισλάμ μέσω του Μωάμεθ από την Μέκα και Μεδίνα.

Οι Αβρααμικές θρησκείες σήμερα αντιπροσωπεύουν περισσότερο από 50% του πληθυσμού του πλανήτη, κάπου τέσσερα δισεκατομμύρια πιστούς, οι οποίοι με την σειρά τους αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη των πολιτισμών που ξεκίνησαν στην ανατολική Μεσόγειο πριν 5.000 χρόνια.

Η ιστορική πραγματικότητα, η μυθολογία, oi θρησκείες, η εθνική ταυτότητα και η πολιτιστική ταυτότητα είναι συνυφασμένες στην ανθρώπινη εξέλιξη και ο διαχωρισμός τους, έστω και ακαδημαϊκά, είναι αδύνατος χωρίς να αλλοιώσει την ουσία της κάθε συνιστώσας του υφάσματος. Προσωπικά, θεωρώ ότι αναρτήσεις όπως οι προηγούμενες τρεις και η παρούσα είναι απαραίτητες όχι για να καταρρίψουν την Μυθολογία ή την Πίστη αλλά για να φωτίσουν την Ιστορία.

~~~

Ένα ντοκιμαντέρ 92 λεπτών στα Αγγλικά χωρίς Ελληνικούς υποτίτλους, παραγωγής James Cameron (Titanic, Terminator, Avatar) και Simcha Jacobovici το οποίο ερευνά πιθανότητες απόδοσης των μύθων και των θρησκευτικών παραδόσεων σε συνδυασμό με αρχαιολογία, ντοκιμαντέρ το οποίο δεν έχει ακαδημαϊκή εγκυρότητα αλλά προτείνει ενδιαφέρουσες απόψεις και σκέψεις.

Simcha Jacobovici

The Exodus Decoded

The documentary deals with The Exodus, the founding story of the Israelites. While few mainstream historians would consider the Book of Exodus as a reliable narrative, Cameron and Jacobovici present a speculative question as to whether the events as described, particularly relating to the plagues of Egypt, could be explained naturalistically. Central to its thesis is the volcanic eruption of Thera/Santorini.

~~~